Gespreid over de hele Vulkaaneifel, zijn onder de naam 'Traumpfade' een reeks van wandelingen gemarkeerd. We besluiten de eerste dag voor één van de kortere wandelingen uit deze reeks te gaan, zodat we tegen de middag terug zijn en we in de namiddag nog naar het subtropisch zwambad kunnen gaan. Het wordt het zogenaamde 'Vulkaanpad', met start en finisch in Ettringen. Er is enige verbeelding nodig om te beseffen dat we bij momenten op een voormalige kraterrand wandelen, maar infoborden doen alles netjes uit de doeken. Wanneer we langs wanden van gestolde lava stappen is het wel duidelijk herkenbaar (al is het maar van de lavasteen die je kan kopen als filtermateriaal voor de vijver).

Nadat we in de namiddag naar het zwembad zijn gegaan, eten we in het buffetrestaurant van het park. 's Avonds kijken we naar de film 'The Big Lebowski' (de 'Dude').

Je houdt het niet voor mogelijk... als we opstaan is het opnieuw aan het sneeuwen. Geen grote wandeling dus vandaag. Na het ontbijt maken we wel een pick-nick die we in de rugzak meenemen, maar we houden het op een bezoek aan Monreal. We pikken nog het mooiste deel van de dag mee. We krijgen zelfs heel even het zonnetje te zien als we bovenaan de burcht van Monreal staan. Maar als we rond 13u in de auto zitten op weg naar ons huisje, dwarrelt de sneeuw, bij een temperatuur van 0°C, opnieuw zeer intens naar beneden (en het zal die dag niet meer ophouden met sneeuwen). We blijven de rest van de namiddag in huis en kijken naar de 'Rond van Vlaanderen' (Tom Boonen ligt er reeds vrij snel uit na een val - de overwinning gaat verdiend naar Fabian Cancellara). We zien op TV dat het zonnetje wel aanwezig is in Vlaanderen, terwijl het op dat moment - als we door het raam kijken - in de Eifel wel op een sneeuwstorm lijkt.

's Avonds eten we in het pizzarestaurant in het park (geen hoogvlieger ... en dat is nog positief uitgedrukt). Daarna bekijken we de eerste jaargang van 'Wat als...'.

Vandaag zou het zonniger moeten worden. We hebben er opnieuw een wandeling uit de 'Traumpfade'-reeks uitgekozen. Dit maal in Virneburg. De wandeling start in een centrum van Virneburg ... bij -2 °C. Flink doorstappen is dus de boodschap om het warm te krijgen. Het wordt een gevarieerde wandeling met een aantal mooie vergezichten, door bos, door heide, door sneeuw,...

De pick-nick onderweg houden we kort, want het blijft koud. Na ongeveer 3,5u staan we terug aan de auto.

We hoopten in het park nog te kunnen reserveren om te bowlen, maar alles zit al volgeboekt tot 23u. Het zal voor een andere keer zijn. 's Avonds eten we opnieuw in het buffetrestaurant van het park (dit maal met als thema 'Mediteraans'). Terug in ons huisje kijken we naar 'The Bourne Identity'.

Vandaag keren we terug naar huis. We opteren om langs Monschau terug te rijden en daar nog een wandeling te makan en het dorpje te bezoeken. Het oorspronkelijk idee was om daar de foto's voor Lisa haar communiekaart en -fotoboek te maken (we hebben haar communiekleren bij). Maar als we in Monschau aankomen is het wel een straal blauwe hemel, maar is het wel slechts 0°C en de snijdende wind maakt het meteen nog een stuk kouder. Geen weer dus om in een kleedje met bloten benen rond te lopen.

Na een bezoek aan het oude gedeelte van Monschau, doen we er een een korte wandeling (we doen een deel van de Jahrhundertweg die herinnert aan het honderdjarige bestaan van de Eifelvereniging Monschau), waarbij we langs het nog bevroren stuwmeer Perlenbach komen. Onderweg nemen we de pick-nick in een hutje en kunnen we gelukkig even ontsnappen aan de ijswind. Als we kort daarna terug op pad zijn en via een bos afdalen richting Perlenbach, komen we een aantal stroken tegen die ware ijsbanen geworden zijn. Tot twee maal toe gaan we op handen en voeten en schuivend op de poep naar beneden. Gelukkig moesten we deze passage niet naar boven doen, want dat zou gewoonweg niet gelukt zijn.

In de vroege namiddag staan we terug aan de wagen. We gaan nog eens binnen in het winkel met glaswerk (vlak aan de parking) en de andere winkeltjes die er onder één dak gevestigd zijn. Als we in de auto stappen zien we dat het nog 2u rijden is tot thuis. Omdat het in de loop van de dag het weer iets zachter is geworden en naarmate we België in rijden de temperatuur stijgt, besluiten we langs Alden-Biesen te rijden om te zien of we daar geen communifoto's voor Lisa kunnen maken. We waren er voorheen nog niet geweest, maar het blijkt een mooi domein te zijn en voor een kleine toegangsprijs (1 EUR voor kinderen +12 jaar), mogen we de tuin in. Nu hebben we zeker voldoende materiaal voor een communiekaart en fotoboekje.